-
1 κευθμών
κευθμών, ῶνος, ὁ, ein verborgener, abgelegener Ort, Schlupfwinkel, Höhle; μαιομένη κευϑμῶνας ἀνὰ σπέος Od. 13, 367, um Schätze zu verstecken; auch πυκινοὶ κευϑμῶνες, dichtverwahrte Schweinekofen, 10, 283; γαίης ἐν κευϑμῶνι Hes. Th. 158; vgl. Ταρτάρου μελαμβαϑὴς κευϑμών, der schwarztiefe Schlund, Aesch. Prom. 220; aber Eum. 772 ἕδρας τε καὶ κευϑμῶνας ἐνδίκου χϑονός ist = ἄδυτον, das verborgene Allerheiligste; vgl. Coluth. 93; – κευϑμῶνες ὀρέων, Schluchten, Pind. P. 9, 35; Ἰδαῖον ἐς κευϑμῶνα Eur. Hel. 24; ἠλιβάτοις ὑπὸ κευϑμῶσι Hipp. 732, vgl. Cycl. 292. S. auch κεῦϑος. Selten in Prosa, wie Strab., s. κευϑμός.
-
2 κευθμών
κευθμών, ῶνος, ὁ, ein verborgener, abgelegener Ort, Schlupfwinkel, Höhle; μαιομένη κευϑμῶνας ἀνὰ σπέος, um Schätze zu verstecken; auch πυκινοὶ κευϑμῶνες, dichtverwahrte Schweinekofen; Ταρτάρου μελαμβαϑὴς κευϑμών, der schwarztiefe Schlund; aber ἕδρας τε καὶ κευϑμῶνας ἐνδίκου χϑονός ist = ἄδυτον, das verborgene Allerheiligste; κευϑμῶνες ὀρέων, Schluchten -
3 μελαμ-βαθής
μελαμ-βαθής, ές, mit schwarzer Tiefe, tief und schwarz; Ταρτάρου μελαμβαϑὴς κευϑμών, Aesch. Prom. 219; Soph. frg. 469; σῆκον ἐς μελαμβαϑῆ δράκοντος, Eur. Phoen. 1017; sp. D., wie Ap. Rh. 4, 516.
См. также в других словарях:
κευθμών — κευθμών, ῶνος, ὁ (Α) [κεύθω] 1. κρύπτη, κρυψώνας, σπηλιά («κευθμῶνας ὀρέων», Πίνδ.) 2. ο κάτω κόσμος, ο Άδης («Ταρτάρου μελαμβαθὴς κευθμὼν καλύπτει» τόν σκεπάζει ο βαθύς και σκοτεινός θόλος τού Ταρτάρου, ο κατασκότεινος κρυψώνας, Αισχύλ.) … Dictionary of Greek
